Donnerstag 28 März 2024

To de fiefundtwindigste Geburtstagsfier vun Lied Hoch in Kremp

von Willem Lau

Stiftungsfest 12./13.06.1926

Wahlspruch:     Wo se singt, dor settdi dol, wech is glieks din Sorg und Quol

Min leven Sangesbröder vun wiet un siet, ik rop ju een hardlich Willkommen to.

Vör fiefundtwindig Johr is hier in Kremp een lütt Kind gebohren. Dat is jüs nix nees, aver as ditt lütt Kind to Welt keem, dor fung dat ni an to schreen, as dat süns son lütt Görr deiht, ditt lütt Kind fung glieks an to singen, un dorüm hebt se dat “Lied Hoch” döff. Vundag fiert Lied Hoch nu sein fiefundtwindigten Geburtstag, un dorüm sünd wi all inlaad dat Fest mit ehr to fiern, un wie sünd all geern kam, un wöllt ehr wünschen, dat de Vereen wieder blöhn deiht, und dat wi na fiefundtwindig Johr, dat goldene Jubiläumsfest mit ehr tosam fiern könnt.

Achteinhundertveerundsöventig weer ik in de ole Kremper Liedertafel von 1843 as aktive Sänger opnahm un denn ersten Tenor todeelt woorn. De ganze Liedertafel weer mull twindig Mann stark. Wi weern veer Mann in`n Tenor un kunn mit den besten Willen keen Tenorsänger too kriegen. Nu sünd wie 10 Mann in ersten Tenor, un de Liedertafel is nu 35 Mann stark.

 

1901 is „Lied Hoch“ gebohren, as ik all seggt hev, de eben so stark is un de jüngste Gesangvereen is de „Liederkranz“, also dree Vereene mit ca. 100 Mitglieder, un de ward ji wull all kennleern, wenn ji hier sünd.

Un nu will ik ju ook mol`n beten vun uns lütt Kremp vertelln.

Kremp weer in ohl Tieden een See- un Handelsstadt. Vun hier ut wöör een ganze Flott utrüst, de all de Weltmeern befohrt hebbt. Wi bedreeven een groten Welthandel so dat Hamburg siek bi denn dänischen König beklag, dat ehr dat so veel Schaden de. Ji könnt uns Stadtwappen man mol besehn, dat wiest dor noch op hin. In de Mitt vun dat Wappen kiekt een Seehundskopp ut Water un dor schwimmt dree Fisch bi ehm rümm. Dat könnt ji ok op uns Kremper Notgeld sehn, as wi all keen Geld harn. In de Kriegstied dor hebbt wi hier in Kremp ok Notgeldschiens kreegen wo dat Wappen op affbild is. As wie man erst an 1923 ran weern, dor bruken wi keen Notgeld mehr, dor weern wie all riek; watt ik ju ok noch in`n lütt Leed beschrieven will.

Nu sitt wi as son lütt Landstadt merrn in de angeschwemmte Marsch. Blots de Krempau, de mit de Stör in Verbindung is, erinnert noch doran. Un denn de Hüüs in de Höckerstraat, de mit ehr Achtergestell op Pöhl baut sünd. De harn fröher ok noch sun lütten Tornüster op de Nack, de as Kloset benutzt wur, und dorum heet dat noch „Kleen Venedig“.

Später wöör uns Kremp as Festung utbuut un hett veel affholn müss. 1628 weer Kremp vun dat kaiserliche Heer belagert un müss de Festung vun den Stadtkommandant Oberst vun Uhlefeld övergeven warn un wor sleift.

De Borggraben, de rund um de Festung güng wöör mit de Eer vun den Festungswall toschmeeten. Dor is blots noch ne Prov vun an de Südsiet vun Kremp stohnbleven. 1813 is uns Kremp vun de Russen un Schweden belogert Woorn. Dor sünd ok recht veel vun dot bleven un op Vogelstang`n begraben, de dor as Schwedenkarkhof benennt wöör. Dor licht ok en schwedische Offizier begraben. De Karkhof is dor ween, wo nu dat Altersheim steiht.

De Dorn de hett an Schmittmeister Feddersen sein Schmäd geiht, dor is fröher dat Vogelscheeten ween, wat nu uns Schiebenscheeten und Nationalfest is. Un denn Dag, jeden Mondag na Johanni könnt ji ok noch de ohln Hellebarden to sehn kriegen, denn ward se vun denn Vörstand in denn Umtog rümdrogen, süns ward se dat ganze Johr in uns ehrwürdige Rathuus opbewohrt. Dat möt ji sik ansehn, dat Fest. Ik will ju dat noch in mien Rimmelrei ut`ehmpuln. Dat kann ok sung`n warn un kümmt ümmer Jupheidi achteran.

De Russen hebbt unse schöne Kark in de Luft flegen laten. Dor is uns schöne Turm und uns schöne Glocken vernicht woorn. De Glocken hebbt so schön klung`n, dat antohörn weer as wenn se jümmer segt hebbt: „Bum, bum, bum, is schod üm denn Jung`n“. De Saag segg, as dat Metall to de Glocken smölt wehn is, is de Meister hin to`n Frühstücken gahn un in de Tied hett de Lehrjung de Glocken gooten. Dor is de Meister ärgerlich woorn und hett denn Jung dot schlon. Dar kummt ok de Saag her: „Kremper Deerns, Turm un Glocken könnt Mannslüd an sik locken“.

Ja, de schöne Turm nun Glocken sünd wech aber de schön Deerns hebbt wi Gottlob behohln. Dat wart ji ok söbft sehn. Un nu will ik ju mol alles in mien Rimelrei werrerholn, wat ik vertellt hev.